Eerlijkheid.

Door het interview van Plato met Trui moest ik ineens weer aan een voorval van vroeger denken. Dat kwam door haar antwoord op vraag 4 waarvan hier de eerste twee zinnen: Vroeger werd me altijd verweten, dat ik veel te eerlijk was. Dat kwam waarschijnlijk doordat ik behoorlijk tactloos kon reageren. Dit nu klonk mij bekend in de oren en het verhaal gaat zo:

Op mijn vorige werk had ik een leuke collega die een echte kletstante was, zo gauw je een gesprek met haar begon was je, als je er geen eind aan breide, een uur later nog aan het kletsen. Omdat we controlewerk deden waar ik mijn koppie bij moest houden en het vaak druk was had ik niet altijd zin om met haar over koetjes en kalfjes te praten, bovendien, ik kan geen twee dingen tegelijk, bij mij was het dus òf praten òf werken. Op een dag zaten we samen in het bedrijfsrestaurant te eten en te kletsen toen ik het (blijkbaar) nodig vond om haar te vertellen dat ik niet altijd zin had om een gesprek met haar te beginnen tijdens het werk vanwege het feit dat ze dan altijd meteen zo doorkletste. Oei! Haar antwoord luidde ongeveer zo: Oooooo, het is goed dat ik dat weet! Met jou praat ik nooit meer! Ik doe het voor jou hoor, dat je er bij hoort! Stank voor dank! Ik weet het niet precies meer maar volgens mij is het nooit meer helemaal goed gekomen tussen ons.