Shirley is verwend.

Jongens, jongens, wat is Shirley verwend met de feestdagen! Het begon al voor de kerst, toen kreeg ik van het cijfertjesbedrijf een werkelijk verrukkelijke amandel-tulband-cake en een kerstkaart. De dinsdag voor kerst kwamen er twee mannen van het labobedrijf op me afgestormd met de mededeling dat mijn werkgever een kerstpakket voor mij bij hun afgeleverd had. Een grote rieten wasmand vol met lekker eten en drinken en wat nuttige zaken. Op de bijgevoegde kerstkaart stond al net zo’n waarderende tekst als het jaar ervoor: “Shirley, het was dit jaar een jaar zonder zorgen in Almere dankzij jou”. Dat deed niet onder voor de tekst van het voorgaande jaar: “Het hele jaar hebben wij een klant en een pand zonder zorgen dankzij Shirley”. Na de kerst kreeg ik in de gauwigheid van het bedrijf waar ik niet schoonmaak maar wel de openbare ruimte met de toiletten moet doen een fles wijn cadeau. Nu drink ik zelf geen alcohol maar man lust op z’n tijd wel een glaasje. En of dat niet genoeg was kreeg ik op oudejaarsdag nóg een kerstpakket, nu van het cijfertjesbedrijf. Zouden ze die soms overgehouden hebben? Ach, kan mij het schelen, een gegeven paard mag je niet in de bek kijken! Nu zullen jullie wel denken, tjonge, jonge wat een boel goede gaven maar het kan nog erger! Van het asiel kreeg ik als vrijwilligster zijnde een kerststol en een kerstkrans voor het wandelen met de honden en het knuffelen van de katten. Ik neem aan dat ze die van de plaatselijke supermarkt krijgen om weg te geven. Ook man kreeg een kerstpakket van zijn werkgever, vol met producten uit Groot-Brittannië. Jullie zullen begrijpen dat we het één en ander weggegeven hebben en dat ik straks, als alles soldaat gemaakt is, nodig aan de lijn moet.

Maar wat voel ik me gewaardeerd!