WOW Verantwoordelijk.

Het was heerlijk weer toen ze naar de manege reed. Echt een perfecte avond voor een bosrit. Tijdens het poetsen van het haar toegewezen paard voelde ze de zachte, gladde huid en de stevige spieren. De lucht van paard, stro en mest waren voor haar vertrouwde geuren. Eenmaal te paard gezeten maakte ze contact met het dier en volgde ze automatisch het ritme van de stap, de draf en de galop. Gedurende de stap werd er gezellig over en weer gekletst. De regen van die week had de natuur goed gedaan en alle bomen en planten stonden er fris groen bij. Tijdens de rit zag ze hoog opgeschoten fluitekruid, boterbloemen en de (vroege) bloesem van de vlier. Bij de volkstuintjes rook het naar vers gemaaid gras en het fluitekruid verspreidde zijn kenmerkende, scherpe geur. Het sterkst rook je echter de zware, zoete geur van de vlier. Op de terugweg begon de zon onder te gaan. Eerst stond hij nog geel boven de bomen om allengs lager te zakken terwijl hij steeds roder werd. Na het rijden genoot ze van een heerlijk glas appelsap, fruitig prikkelend op haar tong. Toen ze weer naar huis reed lag er een dunne witte deken van grondmist op het grasveld tegenover de manege. Thuis gekomen, keek ze nog even naar de heldere hemel en ontwaarde de eerste sterren en een prachtige volle maan. Dankzij haar zintuigen, die verantwoordelijk zijn voor het opnemen van indrukken van buitenaf, had ze ten volle van deze avond kunnen genieten.