WOW Nieuw

Johanna werd met een prettig tintelend gevoel van spanning wakker. Het viel haar mee dat ze überhaupt had kunnen slapen want vandaag was haar trouwdag! Het was nog vroeg, over een uurtje zouden haar moeder, zus Melanie en beste vriendin Heleen komen om te helpen. Ze dook de badkamer in voor een verfrissende douche waarna ze iets makkelijks aan trok.

Bijna tegelijk kwamen ze bij haar huis aan. Eerst een bakkie koffie en toen begon Heleen aan haar kapsel. Daarna hielpen haar moeder en Melanie met de trouwjurk. Eenmaal aangekleed draaide ze langzaam in het rond. Wat zag ze er prachtig uit! Geëmotioneerd liep haar moeder naar haar toe met een klein doosje in haar handen. “Hier”, zei ze, “dit is nog van je grootmoeder geweest maar nu zijn ze voor jou.” Voorzichtig maakte Johanna het doosje open en haalde er twee antieke oorbellen uit die ze met trillende vingers in haar oren deed. “Om het geheel compleet te maken mag je vandaag mijn gouden kettinkje lenen”, zei Melanie waarna ze het sieraad van haar eigen hals afhaalde en bij Johanna om deed. Blij en zichtbaar ontroerd omhelsde Johanna ze allebei. “Er ontbreekt nog iets” riep Heleen en ze pakte een mooi versierd pakje uit een tas. Nieuwsgierig maakte Johanna het open en giechelend haalde ze er een lichtblauwe jarretelle uit. “Hoe kom je daar nou op?” gierde ze het uit.

"Dat is traditie”, antwoordde Heleen. “Je weet toch wat ze zeggen: Something Old, Something New, Something Borrowed, Something Blue.”