WOW Sparen

Met een verbeten trek om haar mond fietste Nelleke stug door. Het was koud en ze had tegenwind maar dat weerhield haar er niet van om te gaan doen wat ze moest doen. Het rondbrengen van stapeltjes drukwerk. De vorige dag was ze al een paar uur bezig geweest om alle folders, blaadjes en krantjes in te steken. De samenstelling wisselde per week waardoor ze er de ene keer langer over deed dan de andere keer. Al doende was ze er heel handig in geworden om alles zo economisch mogelijk te bundelen.

Haar wijk was zo’n 10 minuten fietsen verderop en meestal moest ze drie keer heen en weer voor ze alles bezorgd had. ’s Zomers was het heerlijk om te doen maar zo gauw het kouder werd vond ze het beduidend minder prettig. Ze herinnerde zich die ijskoude winterdag dat ze onderuit gegaan was. Op het fietspad hadden ze goed gestrooid maar toen ze rechtsaf sloeg naar een flat leek het wel één grote ijsbaan. Haar fiets begon te glijden in de bocht en door de zware fietstassen kon ze ‘m niet meer houden. Daar lag ze dan op de keiharde straat. Gelukkig had ze er alleen een bloedende vinger bij opgelopen. Evengoed lastig want ze moest de stapeltjes nog in de brievenbussen stoppen. Dat had ze opgelost door een papieren zakdoekje om die vinger te winden.

Ondanks de slechte dagen was ze blij met haar folderwijk. Die stelde haar in staat om te sparen voor haar grote droom!