WOW Platform.

Verbaasd vroeg Trudi zich af waar Gerda bleef. Meestal was ze één van de eersten die kwam ontbijten, net als zij. De vorige ochtend had Gerda verteld dat ze een grote tocht ging maken en ze was benieuwd hoe die verlopen was. Een uurtje later klopte ze op de deur van Gerda’s kamer. Geen antwoord. Bezorgd haalde ze er een hotelmedewerker bij die, na het nodige bonzen en roepen, de deur met een loper opende. Zo  te zien was Gerda niet teruggekomen…

Meteen werd er groot alarm geslagen en allerlei hulpdiensten rukten uit. Dankzij informatie van Trudi wisten ze ongeveer waar ze moesten zoeken. Groepjes reddingswerkers trokken de bergen in en een helikopter steeg op om de steilere stukken af te zoeken. Turend door hun verrekijkers speurde de bemanning een bergwand af. “Daar!”, werd er ineens geroepen, “op die brede richel zie ik iets roods.” Dichterbij gekomen zagen ze iemand zwaaien.

Er was geen plek om te landen maar het lukte de helikopterpiloot om recht boven de richel te blijven hangen. Een bemanningslid liet zich, met medeneming van een brancard, aan een lier zakken. Het bleek inderdaad Gerda te zijn, onderkoeld en zwaargewond maar levend! Ze werd in een warmtedeken gewikkeld en op de brancard gebonden. Al gauw waren ze allebei binnenboord gehaald. De helikopter zwenkte van de bergwand weg en zette koers naar een groot ziekenhuis.

Drie kwartier later landden ze op het platform op het dak van het ziekenhuis waar een traumateam klaarstond om Gerda over te nemen.