ZOZ Moe.

Er zijn zoveel dingen waar een mens moe van kan worden. Lichamelijk en/of geestelijk.
De meeste mensen worden wel moe van gezeur aan hun hoofd. Van eindeloos piekeren. Slecht slapen, werkdruk, stress. Van afgebeuld worden, lange werkdagen maken, werk doen waar je geen plezier aan beleeft. Een relatie die uitgeblust is, kinderen die je gek maken, financiële zorgen.

Wat mij al jaren moe maakt is de overgang. Niet lekker in je vel zitten, nachtzweten, opvliegers die constant op de loer liggen om op de meest ongunstige momenten toe te slaan.
Sta ik, bijvoorbeeld, op mijn werk een wasbak schoon te maken, begint ineens mijn neus te lekken en als ik opkijk zie ik in de spiegel een vuurrode kop. De mijne…  
Heb ik het warm van het dweilen of stofzuigen, wordt dat minstens tien keer erger door zo’n aanval. De vlammen slaan me uit en mijn voorhoofd is nat van het zweet, evenals mijn rug.  Even pauzeren is er niet bij want dan kan ik wel aan de gang blijven. Dus ploeter ik voort.
Een enkele keer hou ik wel een korte pauze. Er zijn namelijk ook opvliegers die me, letterlijk, de adem benemen. Dan hijg ik als een oud karrenpaard en moet ik echt even zitten.

Thuis  kan ik natuurlijk gewoon stoppen met wat ik aan het doen ben en even op een stoel plaats nemen. Zodat ik niet met drijfnatte zweethandjes mijn schone goed hoef te strijken.
Me er zo min mogelijk druk om maken is de beste remedie. Want stress verergert de kwaal.

Liever ben ik ‘lekker’ moe. Zoals na een heerlijk dagje fietsen, een lange buitenrit te paard of een uiterst gezellige weblogmeeting. Dat het proberen te verstaan vermoeiend is voor mij als slechthorende, neem ik op de koop toe.