Overdrijven.

Vroeg in de ochtend stappen Ad en Nel in hun auto om een dagje naar zee te gaan. Twee klapstoelen, een parasol en een koelbox met eten en drinken zijn ingeladen. De zon schijnt uitbundig en met een blij gevoel gaan ze op weg. Bijna anderhalf uur rijden later komen ze bij het strand aan. Ondanks dat het aardig druk is vinden ze een mooie plek om te bivakkeren. Een groot deel van de dag wordt doorgebracht met luieren, wat zwemmen en korte strandwandelingen.

In de loop van de middag raakt het strand overvol. Het hoge gegil van spelende kinderen, de luide muziek van groepjes jongeren, de zon die meedogenloos brandt, ze kunnen er niet meer tegen. Ook de wind begint op te steken dus besluiten ze op te breken en naar huis te gaan. Ze blijken niet de enigen te zijn, bumper aan bumper gaat het stapvoets richting snelweg. Het lijkt wel of half Nederland tegelijk naar huis gaat. De terugreis duurt dan ook dik vier uur.

Onderweg begint de sfeer drukkend te worden en gexefrriteerd komen ze doodmoe thuis. Hun humeur is beneden nul gezakt en donkere wolken pakken zich samen. Het duurt dan ook niet lang of de eerste klap valt. Verschrikt duikt Nel in elkaar. Er volgen meer klappen en bij elke slag krimpt ze meer ineen. Met haar armen over haar hoofd vlucht ze jammerend naar de slaapkamer. Tevergeefs, ze wordt achtervolgd door het geweld. Het flitst voor haar ogen en ze begint ingehouden te snikken.

Eindelijk houdt het op en durft ze overeind te komen. Met rode ogen loopt ze naar de huiskamer terug waar ze voorzichtig haar man wakker maakt. Die is voor de televisie in slaap gevallen en heeft helemaal niets gemerkt van het hevige onweer dat over hun huis is getrokkenx85