Blijdschap en frustratie.

Twee weken geleden was het rustig bij het nestkastje. Ik vermoedde dat er gebroed werd want het vrouwtje verdween steeds voor langere tijd in haar woning en het mannetje hield de wacht. En jawel hoor, afgelopen weekend was het een drukte van belang. Meneer en mevrouw Bonte Vliegenvanger vlogen af en aan om hun kroost te voorzien van lekkere hapjes. Als dank kregen ze regelmatig een wit pakketje wat ze netjes aanpakten om het een eind buiten het nest te deponeren. Wat een propere vogeltjes.
Mijn blijdschap laat zich raden…

Mijn frustratie bestond uit het feit dat ik wel mijn camera, een statief en de oplader mee had maar niet het onderdeel waarmee ik het toestel aan het statief vast kan zetten. Tja, dan moet je de camera nog zelf vasthouden. De meeste foto’s zijn dan ook behoorlijk bewogen.
Wat ook niet meewerkte was het weer. De zon liet zich nauwelijks zien en het kastje hangt op een schaduwrijke plek. Maak dan maar eens een beetje knappe kiekjes.

Het was razend moeilijk om haar er op te krijgen. Als een kanonskogel liet ze zich steeds uit de vliegopening vallen en weg was ze. Hij werkte iets beter mee door af en toe op het dak van hun huisje te gaan zitten. Bovendien kwam het mannetje eigenlijk alleen maar eten brengen en uitwerpselen opruimen. Het vrouwtje bleef vaak langer binnen. Ik denk om de jongen warm te houden. Dan zat ik met het toestel klaar om af te drukken, kwam ze niet meer tevoorschijn. Gevolg, verkrampte vingers die totaal niet meer in staat waren het opnameknopje te bedienen. Zucht…