Ontmoeting.

Zaterdagmorgen waren Frans en ik druk in de weer om het in en rond de caravan een beetje schoon te maken en op te ruimen. Niet dat het zo’n smerige bende was maar er was weer eens het een en ander geklust en daar moesten we de sporen van uitwissen. Bovendien staan we onder een aantal sparren en dan blijf je naalden vegen. Nog even op de fiets de laatste boodschapjes gedaan en een zalmsalade (naar eigen recept) voor de lunch in elkaar geflanst.

 Keurig op tijd waren we klaar om het verwachte bezoek te kunnen ontvangen. Gewapend met mijn fototoestel liep ik naar de ingang van de camping en jawel hoor, daar kwam Hanneke, met een zwaaiende arm uit het raam, aanrijden. Na een hartelijke begroeting troonde ik haar mee naar ons buitenverblijf. De parasol stond al uit want de zon deed flink zijn best.

Ze maakte kennis met Frans en we kregen een kadootje; een lantaren waar een waxinelichtje in past. Hartstikke lief! De tijd vloog voorbij met kletsen, eten en drinken. Natuurlijk wilde ik met Hanneke op de foto en op het moment dat Frans afdrukte hing meneer Vliegenvanger aan zijn huisje. Zo leuk.
Om half drie was het voor Hanneke tijd om naar huis te gaan. Als verrassing (ze was die week jarig geweest), drukte ik haar bij het afscheid een kruikje rosé in haar handen. Blij dat ze er mee was!

Hanneke, je bent een heel lief en gezellig mens. We hebben genoten van je gezelschap.
En wat een mazzel dat je niet voor zondag afgesproken had want toen kwam de regen met bakken uit de hemel.