Muis.

Muisje Sebastiaan is het onderdeurtje van de familie. Terwijl zijn broertjes en zusjes stevige lijfjes hebben, is hij juist klein en mager. Bovendien heeft hij een misvormd linker voorpootje.
Als ze met z’n allen tikkertje spelen probeert de kleine Bas dapper mee te doen. Maar altijd is hij de pineut. Met geen mogelijkheid kan hij ze bijpoten, hoe hard hij ook zijn best doet. Ze plagen hem daar vaak mee maar o wee als een vreemde muis dat probeert. Dan verdedigen ze hem met knuistje en knaagtand.

Het gezin woont in een warm en knus holletje. Veilig is het er ook. Nog geen kwaaie kat heeft ze daar ooit kunnen grijpen. Buiten hun huisje zijn ze hun leven niet zeker. “Kijk altijd goed om je heen en blijf in dekking”, dat is wat hun muizenoortjes al van jongs af aan horen. “Ja mam, ja pap”, roepen ze dan in koor.

Op een kwade dag zijn ze in jeugdige overmoed toch te ver afgedwaald en komen ze ongemerkt op open terrein. Wat schrikken ze als er ineens een schaduw over hen heen glijdt. Luid piepend zetten ze het op een lopen, terug naar de beschermende struiken. Een roofvogel duikt… En grijpt mis.

Nog harder hollen ze, achtervolgd door het gevleugelde monster. Hijgend bereiken ze het gebladerte. Eindelijk veilig!
Maar waar is Sebastiaan? O, Grote Ratten, die is achtergebleven! Onthutst kijken ze elkaar aan.

Dolblij zijn ze als ze Bas horen roepen; “Hier ben ik, ik kon me achter een takje verstoppen”.

————————————————————————————————————————————

De WoW wordt bijgehouden door Aline.