Leer-Leren.

Herman, een jonge boerenzoon, was gek met paarden. Eer hij kon lopen zette zijn vader hem al voor zich in het zadel. Hem stevig vasthoudend stapten ze dan een aantal rondjes over het erf. Met vijf jaar reed hij al zelfstandig. Zijn taak op de boerderij was dan ook het verzorgen van de paarden en pony’s.

Groot ontzag had hij voor de smid die geregeld de hoeven kwam doen. Een grote, sterke kerel gekleed in een werkbroek en flanellen shirt. Zijn voeten in klompen gestoken en met een leren voorschoot ter bescherming. Het was een vriendelijke man die rust uitstraalde. Dit had een positieve invloed op de dieren die hij behandelen moest.

Naast zijn werk op de boerderij ging Herman ook naar het dorpsschooltje. Daar leerde hij lezen, schrijven en rekenen. Als de school uit was holde hij direct naar de smederij.
Vol bewondering keek hij dan hoe de smid aan het werk was. Hoe hij een platte staaf ijzer verhitte, het op het aambeeld legde en er net zo lang op hamerde tot het rondboog. Herhaaldelijk hield hij het opnieuw in het vuur om te verhitten en uiteindelijk vormde zich een hoefijzer. Als laatste werd het ijzer in een bak met koud water gehouden waarbij er luid sissend een wolk stoom ontstond.

“Wil jij soms bij mij in de leer komen”, vroeg de smid op een dag.
“Graag!”, riep Herman opgetogen.
“Kom zaterdag dan maar helpen”.

Die zaterdag kreeg Herman zijn eerste taak toegewezen, het bedienen van de blaasbalg.

————————————————————————————————————————

De Wow wordt bijgehouden door Aline.