Poetsen.
Met zijn blote handjes groef Henkie de ene dikke pier na de andere uit de vette, zwarte klei. Het duurde dan ook niet lang of de bodem van het conservenblik naast hem krioelde ervan. Tevreden kwam hij overeind, het waren er meer dan genoeg om te kunnen vissen.
Met het blik als een schat in zijn knuistjes, ging hij trots op huis aan.
Daar, in het schuurtje, stond zijn hengel. Onderweg fantaseerde hij over heroïsche gevechten met onwillige snoeken en brasems. Natuurlijk de grootste die hij ooit gezien had.
Thuis gekomen zette hij zijn vangst op zijn kamertje. Zijn hongerige maag wilde eerst gestild worden met een paar dikke boterhammen en een glas melk.
In de keuken trof hij zijn moeder aan die met de afwaskwast in de weer was.
Eén blik op haar zoon was genoeg. Hoe hij het in zijn hoofd haalde om zijn, enige, zondagse kleren zó smerig te laten worden.
Kordaat greep ze hem bij zijn arm en trok hem mee naar de badkamer. Waar ze hem in de tobbe stopte en er stevig met de borstel op los boende. Tot zijn huid rood gloeide.
Voor straf stuurde ze hem meteen naar bed.
De volgende morgen was Henkie al vroeg wakker. Bij het zien van het blik kreeg hij een idee. Stilletjes sloop hij naar de slaapkamer van zijn ouders. Hun regelmatige ademhaling verried dat ze nog diep in slaap waren. Behoedzaam opende hij de deur. Daar stonden de pantoffels van zijn moeder. Snel stopte hij er een handvol wormen in en verdween even stil als hij gekomen was.
Henkie kwam niet meer bij van het lachen toen er een ijselijk gegil door het huis klonk.
Tot zijn moeder ineens voor zijn neus stond en hem met een slijmerige pantoffel op zijn achterwerk begon te slaan.
De WE-300 is een initiatief van Platoonline.
Oh, oh, oh, stoute Henkie. Je vroeg er zelf om. Jij hebt een rood achterwerk maar voor ons is het een geweldig verhaal om te lezen.
Mmmm…. was dit wel fictie, Truus. Of heb jij zelf ooit eens zo’n streekje uitgehaald?
De link staat er. Dank je wel. Ik ga straks met een grijns slapen.
Het is fictie Plato. Al heb ik vaag herinneringen aan het graven naar pieren voor mijn oudste broer die viste. ;-)
Ahhh gossie ‘t arme schaap….. je zal zo’n moeder hebben ;-( Wat een humorloos mens is het, afschuwelijk!
Wel een mooie we, dat dan weer wel ;-)
Bedankt Melody. Gelukkig had/heb ik niet zo’n moeder. ;-)
Gelukkig inderdaad! ;-)
wie een gat graaft…oh nee…toch niet helemaal..:) Leuk gevonden in ieder geval.
Arme Henkie…Die moeder heeft ook werkelijk geen greintje gevoel voor humor! Hij is heeel leuk, Truus.
Het heeft behoorlijk “in je hoofd gekronkeld”…. al die pieren die je verzonnen hebt moesten toch tevoorschijn komen;-) Prachtig verhaal en “mijn Henkie” weet van niets hoor!
Wat een heerlijk verhaal heb je ons voorgeschoteld! Fijne avond, groetjes Ria
Geweldig, wat een leuke invulling van de WE. Ik moet er niet aan denken om een slof aan te doen die vol zit met pieren. Gruwel!
Wat een kwajongen, die Henkie!
Kan me voorstellen dat zijn moeder hem strafte.
Maar hard boenen en slaan valt tegenwoordig onder kindermishandeling.
Je hebt mooi de tijdgeest uit onze jeugdjaren neergezet, Truus. :-)
Pieren graven voor F., dat herinner ik me nog heel goed, spannend.
Mooie WE, er zit meerdere keren poetsen in, en boontje kwam om zijn loontje. ;-)
Haha wat een grappig verhaal. Heel origineel!
Ik had/heb ook zo’n ondeugende broer, die herken hier wel een beetje in.
Ik mag die Henkie wel hahaha, geweldige WE, groetjes Laura
haha, wat een heerlijk verhaal.
die henkie komt er wel!
Eigen schuld dikke bult heet dat toch?
Een hele leuke WE300 Truus!
Ja dat pieren zoeken herken ik wel in de familie van vissers ;) Leuk verhaal haha arme Henkie