UO: de kip of het ei.

Heel lang geleden leefde er een groep nomaden op een groot tropisch eiland. De stam noemde zichzelf de Nasirames. Het waren jagers/verzamelaars, althans, de mannen jaagden en de vrouwen verzamelden. Zodra er niet meer genoeg te eten was trokken ze verder door de jungle.

Op een dag werden ze aangevallen door een andere stam die sterker was dan zij. Verslagen trokken ze dieper het oerwoud in dan ze ooit eerder gedaan hadden. De gewapende mannen voorop, de vrouwen met hun kinderen en schamele bezittingen in de achterhoede.

De maan was voor de tweede keer vol geweest toen ze ineens, midden in het reusachtige oerbos, op een grote open plek terecht kwamen. Op hun hoede keken ze verwonderd om zich heen. Er was water, er waren eetbare gewassen en er liepen, hun onbekende, vogels rond. Die vogels hadden haarachtige veren en konden niet vliegen. Ze waren gemakkelijk te vangen en smaakten heerlijk.

Met zoveel overvloed bij de hand besloten ze hier te blijven en maakten onderkomens van takken, palmbladeren en lang gras. De vogels noemden ze ajamdodo.

Generaties later verschenen er afwijkende kuikens uit een nest eieren. Hun veren waren anders van vorm en toen ze groter werden bleek dat ze konden fladderen. Bij onraad waren ze in staat om naar de onderste takken van de bomen te vluchten. Waar ze binnen niet al te lange tijd ook de nacht doorbrachten.
Deze nieuwe vorm noemden ze ajamkip.

In de vele daarop volgende manen kwamen er steeds meer ajamkip kuikens en uiteindelijk stierf de kwetsbare ajamdodo uit.

De UO is een nieuw initiatief van Platoonline.